Bizarre.
Ήταν ο πρώτος άντρας
που σου μίλησε για τον έρωτα
χωρίζοντας τον σε στάδια
σαν να ήταν καρκίνος.

Κι όταν μείνει μονόφθαλμο
το λαμπερό της εκτόπισμα
την απατάς
με πρόσχημα
την απώλεια της ομορφιάς.

Από την αρχή ήμασταν πολλές γραμμές
σ’ αυτό το σχήμα.
Αποχωρώ αθόρυβα και σιωπηλά όπως
μπήκα
Γιατί απλώς είμαι μια ευθεία που περισσεύει.

Να μάθεις να σκέφτεσαι
αυτό που νιώθεις
ακόμα κι όταν ξυπνάς
με πρόσωπο
την πατούσα του ρινόκερου
που πέρασε από πάνω σου τη νύχτα.

Έλα να περπατήσουμε στο φως,
αφού το ξέρεις
δεν μπορούμε να φιμώσουμε
ένα κοπάδι γρήγορους σφυγμούς
και το νεογέννητο κλάμα της ομορφιάς.