Το χέρι ν’ αγγίζει μόλις το πόμολο
Κι εκείνο το ψηλόκορμο λουλούδι
Με τον αργότατο θάνατο πλέοντας
Το κλειδωμένο κόκκινο του έρωτα

Κεντήματα δίχως τέλος τα ουράνια
Μη με απαρνιέσαι Σεραφείμ των
έντρομων απολαύσεων
Τα λόγια τα λόγια μου `λεγες
Στερεύουν τις ακτές του σώματος

Σαν γερασμένη παλάμη άνοιγες το χρόνο
και μου `δειχνες.