Να συγκρατείς τη λέξη
μια στιγμή πριν τα χείλη,
μια στιγμή πριν την από κοινού αδηφαγία,
μια στιγμή πριν την καρδιά του άλλου,
ώστε να υπάρχει τουλάχιστον ένα πουλί
που κάθε φωλιά να του είναι περιττή.

Η μοίρα είναι αέρινη.
Οι πυξίδες δείχνουν ένα μόνο προορισμό κάθε φορά
μα η απουσία άλλους χρειάζεται
ώστε τα πράγματα να γίνουν
ο μοιραίος προορισμός τους ο αέρινος.

Η λέξη είναι το μοναδικό πουλί
που με την απουσία του μπορεί να ταυτιστεί.