Χαῖρε, ἀκριβέ! Σὰν ἄγγελος,
πὤσει στὴ γῆ νὰ φέρῃ
ὅσα ὁ Θεὸς τοῦ πρόσταξε
μηνύματα ἱλαρά,
ἐπάτησες τὰ μέρη
ποῦ σ’ ἔκραζαν θερμά.

Μὲ θάρρος ἀνοιχτόκαρδο,
στὴ δεύτερη πατρίδα
κἀμμία δὲ φέρνεις δύναμη
ἀλλόφυλου στρατοῦ·
εἶναι δική σου ἀσπίδα
ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ.

Στὸν ἐρχομό σου ἀγροίκησε
πῶς ξάφνου αὐτὴ ἀναβρύζει,
καὶ γύρω, ἀπὸ ταὶς ὄμορφαις
τοῦ τόπου ἀκρογιαλιαίς,
τὰ πάντα πλημμυρίζει
μὲ ἀκράτηταις φωναίς!

Μὲ τέτοια ὁρμὴ χαρούμενη,
στὴ μία μεριά, στὴν ἄλλη,
ἀθῷα πουλιά, ποῦ μάργωσε
τὸ δάκρυ τῆς νυκτός,
ὅταν ἡ αὐγὴ προβάλῃ,
ὑμνολογοῦν τὸ φῶς.

Νὰ ἰδῇ καθένας χαίρεται
τὴν ἐθνική του ἰδέα,
ποῦ σάρκα ἐπῆρε κ’ ἔκαμε
εἰκόνα της ἀγνὴ
μίαν ὄψη τόσο νέα
καὶ τόσο ἀγγελική.