Κάτι τρέχει, κάτι τρέχει
και ο κόσμος κέφια έχει,
το παράθυρο δεν μπάζει
και η βρύση μας δε στάζει.

Στην κρεμάστρα το φουστάνι
μοναχό του σκέρτσα κάνει,
κι ο παλιός μας ο καθρέφτης
τρεις φορές γίνεται ψεύτης.

Κάτι τρέχει, κάτι τρέχει
και το σύννεφο δε βρέχει,
ξεγελάστηκε τ’ αστέρι,
βγήκε μέρα μεσημέρι.

Οι ληστές τα αντικλείδια
τα κρεμάσανε στολίδια,
φρονιμέψαν τα κορίτσια
κι οι γριές κάνουν καπρίτσια.