|
Στίχοι: Γιώργος Σαραντάρης
Μουσική: Αμελοποίητα
Δημιουργία τῆς ἁπλῆς ἡσυχίας
Ἀνάμεσα στὸν κόσμο τῶν ψυχῶν
Γνώριμην ἁβρὴ δεντροστοιχία
Ἀπάντησε ἄξαφνα ὁ ἑαυτός μου —
Μιὰ μέρα μεστὴ χυμοὺς
Κι ἀπελπισμένην ὑπεροψία —
Σὰν ἐλησμόνησε τὸ θάνατο
Κάτω ἀπ’ τὸ χῶμαα τῆς αὐγῆς
Ἀποκάλυψη σοφίας
Ἡ μοναξιά!
Θίγω τὰ εὐάερα δέντρα
Κορμιὰ ποὺ ἀρχίζουν καὶ ὑπάρχουν,
Αἰσθάνομαι στὴ θέρμη τῆς ἀφῆς
Πὼς γεννήθηκα σὲ τούτη τὴ σκιὰ
Τώρα ὁ ἥλιος
Γλαυκὸς ὕπνος
Αἰώνια λειώνει
Στὸ πρόσωπό μου,
Καὶ μὲς στὴ θύμηση
Στρώνει τὸ φῶς
Ἐγὼ ἀγαπάω
Ὅ, τι λάτρευσε ἡ φύση
Ἡ ἀνάμνηση
Μὲ περίσσια λάμψη μ’ ὁδηγάει,
Κι ὅπου σκοντάφτω
Εἶναι ὁ ἀγώνας τερπνὸς
Θάλασσα ὑγείας ἡ ζωὴ
Ἀληθινὸ ἀκρωτήρι!
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 269 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|