Ὁ καλὸς χειμώνας πλησιάζει
ὅπου ἡ ζωή μας θὰ φανεῖ γλυκιὰ
στὴν ὄμορφη καὶ μισητὴ πατρίδα
ποὺ θ’ ἀγαπήσουμε ξανὰ
ὅταν ἀσπρίσει ὁ χρόνος
καὶ τὸ λιοπύρι σβήσει σὰν εἰκόνα
ἐρωτική, ἀπὸ τὰ ἄνθη.

Τὸ τερπνὸ τέλος δὲν γεννᾶ πόνο
σὲ ὅποια ψυχὴ συνέλαβε τὴ μοίρα
κατὰ τὸ μάκρος μιᾶς ἁγνῆς
τῶν δυνάμεών μας περιπέτειας,
πρόσχαρο ἔρχεται, ὅπως ἡ σιωπὴ
μετὰ μιὰν πλούσια συνομιλία
ποὺ ἄφησε δῶρο τὴν ἡσυχία.