Τὶ κλαῖς; - Δὲ θέλει δάκρυα τοῦ τάφου τούτου ὁ λίθος
γιὰ τὴ σκληρότατη πληγὴ ποῦ μ’ ἂνοιξε τὸ στῆθος·
βρύση τὰ μάτια σου ἂς γενοῦν, πονετικὲ διαβάτη,
νὰ κλάψῃς τὴν Ἑλλάδα μου, ποὖναι πληγαῖς γιομάτη.