Ο ουρανός μύριζε δυόσμο
Μα ποιος μας φύλαγε
Σαν περπατούσαμε;

Αχλάδια τρώγαμε
Ποιος μας καρτέραγε
Όξω απ’ τον κήπο;

Ποιος ενοχλούσε
Την ομιλία μας
Και πηγαινοερχόταν

Σαν σύννεφο
Ενώ ήταν τέλεια
Η μοναξιά μας;
Ο ουρανός μύριζε δυόσμο.