Ο σοβαρός κύριος
με τις τρίχες διάσπαρτες
στο χείλι του επάνω
σαν καλαμιές δίπλα από μια φλέβα ποταμού,
καπνίζει μανιωδώς
μέσ’ το κεφάλι μου
ενώ τραβά νευρώνες
εγκεφάλου μου
σαν βιολιστής καλός επάνω σε μια στέγη.
Βρίσκομαι ανάμεσα στην πολυθρόνα
ψυχαναλυτή
και σ’ ένα γραφείο ανακριτικό.
Και σκέψεις, ένα κοινόβιο στοχασμών.
Διέξοδο δεν βρίσκω!...