Ο χρόνος απόψε φεύγει γλήγορα
Με τα πόδια στους ώμους

Θα του μιλήσω και θα σταθεί

Έτσι για να κοπεί ο πάγος

Και να έρθει το καλοκαίρι με τα παγώνια
Η βρύση με τις μέλισσες
Το βουνό από άμμο
Κι οι κόμποι των δακρύων των κοριτσιών
Να κρατήσουν το φεγγάρι
Στα γέλια των αγοριών
Να σπάσει το κύμα

Ο ουρανός μπαίνει στο καράβι
Κι άξαφνα η θάλασσα χορταίνει
Η μνήμη της τον άνθρωπο διπλώνει
Που ευθύς τραγουδά με το σουραύλι.