Μὲς στὸ Παλάτι γίνεται χορός,
κι’ ἐγὼ ἀπ’ ἔξω στέκομαι φρουρός.

Μιὰν ὥρα τριγυρίζω ἐδῶ πέρα,
κι’ ἐγὼ θαρρῶ πὼς εἶμαι ὅλη μέρα.

Γιὰ σᾶς, ὅπου πηδᾶτε στὸ χορό,
περνοῦνε καὶ ἡ ὥραις στὸ φτερό.

Γιὰ τὸ φτωχὸ φαντάρο, ποὺ φυλάγει,
θαρρεῖς πὼς καὶ ἡ ὥρα πίσω πάγει.

Στὸν πόλεμο νὰ εἶσαι καὶ νὰ κρυώνῃς,
καθόλου δὲν σὲ μέλει, δὲν θυμόνεις.

Μὰ νὰ χορεύῃ ὅλη ἡ Ἑλλάς,
καὶ σὺ μὲ τόσο κρύο νὰ φυλᾷς;

Ὅρσε λοιπὸν εἰς ὅλο τὸ ντουνιᾶ,
τὸν ἄδικο, τὸν ψεύτη, τὸν φονιᾶ.

Ἄλλος νὰ τρώγῃ κόταις καὶ καπόνια,
καὶ νἄχῃ κάθε λίγο καὶ γαλόνια.

Καὶ ἄλλος μὲς στὴ νύκτα νὰ παγώνῃ,
χωρὶς νὰ πιῇ κρασὶ μισὸ γαλόνι!

Ἂς ἤμουν δυνατὸς σὰν τὸν Σαμψῶνα,
ν’ ἀγκάλιαζα ἐτούτη τὴν κολῶνα!

Νὰ γκρεμισθοῦν κορώναις καὶ παλάτια,
κι’ εὐθὺς ἂς ἐγινόμουνα κομμάτια.

Χορεύετε καὶ πίνετε καὶ τρῶτε,
κομψοί μου γαλονάδες καὶ ἱππόται.

Καθόλου τὰ καλά σας δὲν ζηλεύω,
καὶ οὔτε νύφαις πλούσιαις γυρεύω.

Ἐγὼ μιὰ μόνο ἔχω συλλογή,
πότε θὲ νὰ φωνάξω – Ἀλλ..αγή!