Πέρασε κι έσβησε το χτες και πάει με τ’ άλλα τα σβηστά.
Kι εξέφτυσε το σήμερα σα ρόδο απάνω στο κλωνί.
Tο αύριο, το μεθαύριο, μοιάζουνε βλέφαρα κλειστά
που των ματιών δεν ξέρομε μαύρο το χρώμα για ουρανί.