Κι έπειτα
– Ο ερειπωμένος έρωτας τίναξε νευρικά τις σκονισμένες
μνήμες
από το πέτο της λήθης και χώθηκε βιαστικά στην κρυψώνα
της κόκκινης σαύρας.
– Κι έπειτα;
— Το μικρό αγόρι μπήκε στο δωμάτιο και ρώτησε:
«Μαμά υπάρχουν κόκκινες σαύρες;»

Τότε έτρεξες να κρυφτείς.
Να προφυλαχτείς από την ψιχάλα αστερόσκονης.
Που δε σε άγγιξε τελικά.

Και έκανες λάθος
Όχι.
Δεν είχες δικαίωμα να κάνεις λάθος.
Τώρα το λάθος έγινε η σκιά σου
σ’ ακολουθεί παντού.
Γίνεται φίλος φορτικός
εξαρτημένος εραστής
ζηλόφθονος σύζυγος.

Σε κατασκοπεύει.
Σε παρατηρεί.
Σε γδύνει.

Κολλάει επάνω σου σαν στρείδι.
Σε κουκουλώνει.
Σε φιμώνει.
Σου κλείνει τα μάτια.

Ό,τι κι αν κάνεις δε θα ξεφύγεις.
Το βρίσκεις κουλουριασμένο
στα δροσερά σου σεντόνια.
Το λευκό σουβλερό του δόντι
αστράφτει αυτάρεσκα στον ήλιο.

Είναι ένας Έρωτας χωρίς έρωτα!