Υπάρχουν άνθη πού μοιάζουνε με τα χέρια
τα δάχτυλά τους ψαύουν κι ευωδιάζουν.

Η θάλασσα κρυφομιλά και πλέχει
καμιά φορά σηκώνεται κι ουρλιάζει
μα πάντοτε τα ύδατα της παραμένουν
θάλασσα της θαλάσσης.

Οι λογισμοί της ηδονής είναι πουλιά
Που νύχτα-μέρα διασχίζουν τον αέρα.

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες
όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει
όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.