Με δάκρυα γεννιέσαι με δάκρυα θα φύγεις
με δάκρυα τη χαρά ή τον θυμό σου ξετυλίγεις
με δάκρυα αγαπάς με δάκρυα αγαπιέσαι
με δάκρυα αλκοόλ στο ποτήρι σου ξεχνιέσαι

Μου μείνανε ένα αντίο αλλά και δυο σταγόνες δάκρυ
και μονοπάτια απάτητα πριν φτάσω σ’ άλλη άκρη
κρατώντας ένα δέμα από αναμνήσεις στην μασχάλη

Τα βήματα μου χάθηκαν στο χρόνο εξαφανίστηκαν
κι οι φίλο σαν δεντρόφυλλα κιτρίνισαν και σχίστηκαν
οι άνθρωποι στο διάβα μου αλλάζανε ονόματα
κι οι πόλεις μου χαρίσανε εικόνες και βιώματα

Χαθήκαν όλοι φύγανε δεν ξέρω πια που πήγανε
πνιγήκανε στα δάκρυα τα κύματα τους πήρανε
μακριά σ’ άλλους τόπους, σ’ άλλες χώρες, σ’ άλλα μέρη
ψάχνοντας για ήλιο, για αμμουδιά και καλοκαίρι

Αφήσανε όλοι πίσω τους δεκάδες αναμνήσεις
και δάκρυα ζεστά για να πιεις και να μεθύσεις
τα δέντρα μεγαλώσαν απ’ τα δάκρυα και θεριέψαν
οι ξένοι κι οι εχθροί μεταξύ τους συγγενέψαν

Με δάκρυα γεννιέσαι με δάκρυα θα φύγεις
με δάκρυα την χαρά ή τον θυμό σου ξετυλίγεις
με δάκρυα αγαπάς με δάκρυα αγαπιέσαι
με δάκρυα αλκοόλ στο ποτήρι σου ξεχνιέσαι

Θολώσανε τα τζάμια κι έτσι βρήκα μια ευκαιρία
να χαράξω με το δάχτυλο μου ακόμα μια ιστορία
δυο τρεις φίλοι και βενζίνη, ένα τιμόνι και μια δύνη
το μυαλό πάει μπροστά μα το δάκρυ δεν τ’ αφήνει

Μαύρη πίσσα η άσφαλτος κι οι λευκές γραμμές σαν χέρι
να μου δείχνουν άλλους τόπους, άλλες χώρες, άλλα μέρη
στο ραδιόφωνο τα λόγια περιττά μπρος στις εικόνες
τα χείλη σφραγισμένα για να μείνουν λίγο μόνες

Οδοιπορικό σε ένα δάκρυ που κυλάει
από την ψυχή, στα μάτια και στα μάγουλα ξεσπάει
ραγίζει σαν γυαλί, σαν κρύσταλλο που σπάει
ξεπλένει αμαρτίες, ξανανιώνει και γερνάει

Δάκρυα η βροχή στα παράθυρα του τρένου
δάκρυα στον κρίνο απ’ τα μάτια της Παρθένου
δάκρυα οι νότες, δάκρυα οι λέξεις
μικρές, υγρές σταγόνες κι απ’ τα χείλη σου να βρέξεις

Με δάκρυα γεννιέσαι με δάκρυα θα φύγεις
με δάκρυα την χαρά ή τον θυμό σου ξετυλίγεις
με δάκρυα αγαπάς με δάκρυα αγαπιέσαι
με δάκρυα αλκοόλ στο ποτήρι σου ξεχνίεσαι