Σε τόνους δύο
μείζονες και ελάσσονες
τα ένθεν της λύπης
και τα εκείθεν της χαράς
του έρωτα το άρρητο
ή του θανάτου το σοφό
της ύπαρξης δονούν το ελάχιστο.
Το σύμπαν πάλλεται εκεί
σε άυλες αρμονικές.
Κι όπου ο λόγος δεν αρκεί
εκεί
στης μουσικής το μεγαλείο
σε μέθη ονείρου ακροπετώντας
αναστενάζει το εγώ
λυτρωτικά
σε τόνους δύο.