Εδώ που είμαι θα μείνω
να ζωγραφίσω την ευτυχία
ένα ζευγάρι κάλτσες
την άγια οικογένεια
ανάμεσα στην κλείδωση και στον καρπό
μισός πλαστικό μισός βαμβάκι
διαρκώς εδώ
στα κατάλοιπα των ονείρων
με τέσσερις εποχές βουτηγμένες στη λάσπη
ανάμεσα στο τρία και στο επτά
να θυμάμαι τα παραγγέλματα των βολών
ανάμεσα στην κάννη και στον στόχο
να κρατώ με ασφάλεια
τα στολίδια της τέχνης
το γλυκό φτάρνισμα
της συναχωμένης γενιάς μου
διαρκώς, διαρκώς
μισός δέντρο, μισός αναψυκτικό
με την ωραία κοιμωμένη στο πλάι μου
στη σύντομη λάμψη του οργασμού της
ανάμεσα στον ενεστώτα και στον αόριστο
ν’ απορρίπτω την αθανασία της αλήθειας
να θλίβομαι
με την ειρήνη του κόσμου
ανάμεσα στο γιατί και στο διότι
ν’ απλώνω το χέρι ζητιανεύοντας
τα ιερά μυστικά σας
μισός λεπτοδείχτης, μισός καλώδιο
μισός.

Εν τέλει θα μείνω εδώ ευλογώντας.
Έτσι κι αλλιώς άλλοι πληρώνουν.