Μες του Μαγιού τη μυρωδιά
πόσο μεθύσι μέθυσα,
σαν είδε η ματιά μου
το φως που πυρπολείται
μέσα σε τόση Άνοιξη,
τον ξάστερο τον Ήλιο,
που ερωτεύθηκαν οι νιες
καθώς βγάλαν τα στήθια τους,
γυμνά,
με τα μαλλιά τους ξέπλεκα,
κυματιστά ν’ ανεμίζουν,
καλώντας τον....
Γιατί την νύχτα απόψε,
θα ζητήσουν οι ερωτευμένοι,
αφού ζεστή κι ανάλαφρη θα είναι..
Ω!!! Κορίτσια
της ανθοστεφανωμένης Άνοιξης,
που ήρθε για τα καλά...
θα χαρώ να τραγουδήσω απόψε την χαρά σας..
κι εγώ θα σας δωρίσω,
μια χούφτα πεταλούδες,
να τις σκορπίσετε στην γη,
που μοιάζει απόψε να `ναι φορτωμένη με ελπίδα..

Βόλι κι αν είχες αδερφέ
δεν σκόπεψες καλά...
κι έχασες την ζωή.
Χωρίς να σημαδέψεις...