Γίγαντας ο πλάτανος χιλιόχρονος
κι η κουφάλα του κρυφό ξωκλήσι
κεί διωγμένοι οι Χριστιανοί, την πίστη τους
μέσ’ στον κούφιο πλάτανο είχαν κλείσει.

απ’ τα μάτια του διαβάτη απόκρυβαν
σκίνοι και λυγιές το μονοπάτι
κι είχε για σκεπή τα πλατανόφυλλα
και την πόρτα του έφραζαν οι βάτοι.

ένας ένας με λαχτάρα πήγαιναν
σύθαμπα τον όρθρο και το βράδυ,
για να θυμιατίσουν τα εικονίσματα
και να βάλουν στο καντήλι λάδι.

Κι απ’ της πίστης τ’ αγιασμένο χάλασμα
κάθε γλυκοχάραμα και δείλι
δες μυρίζει κάτι σα θυμίαμα,
δες φωτίζει κάτι σα καντήλι.