Πώς να καθίσω σε μια καρέκλα που δεν υπάρχει,
να ιππεύσω χωρίς σέλα ένα διάφανο άλογο
φτιαγμένο από σουρεαλιστικό φως,
πώς να χαιρετήσω τη μούσα που προσποιείται πως είναι
μια σκιά - αυτήν την παλιά μούσα του φόβου;

Πώς να διαβάσω το βιβλίο των γρίφων,
το βιβλίο των ερωτήσεων χωρίς απάντηση
στίχο με στίχο, λέξη με λέξη
δίχως κάποια έστω πιθανότητα επίγνωσης
του αόρατου χρόνου;

Τι θα συμβεί αν αυτό που νομίζω ότι βλέπω
είναι πραγματικά εκεί: Η μούσα με σάρκα και οστά
και μια καρέκλα, στην οποία κάθομαι
ενώ παρακολουθώ τον εαυτό μου - είναι η ζωή άραγε
ένας καθρέφτης;