Οι υπάρξεις που σχετίζομαι στ’ αλήθεια
είν’ αέρινες και σιωπηλές
πιο πολύ ραδιοκύματα
μια ανεπαίσθητη ροή πίσω απ’ τ’ αυτιά
μας συνδέουν εικονικά περιστέρια που
διακτινίζονται τις νεκρές ώρες και ξάφνου
αστραποβολάει σαν διαφήμιση
το είναι του αλλουνού
στα μάτια μου
φίλοι αληθινοί και συγγενείς αυτοί
και συ ο καθημερινός
ο διεκπεραιωτικός
ο τόσο υπαρκτός
ένα αλογάκι καρουζέλ σε δεσμό κεντρομόλο
του ρολογιού μου είσαι τικ – τακ
και του παρά μου το γκλιν – γκλον
και είμαι τα δικά σου
αγάλματα είμαστε δυο του ψεύδους
και αυταπάτες του μη ζωου.