Ένα βαρύ πουλί
κάθεται πάλι στα μαλλιά μου.
Θυμάμαι μόνο κάτι πυρκαγιές•
δυο πυρκαγιές στα διπλανά μας σπίτια.

Αυτές οι πέτρες με γνωρίζουν και τις ντρέπομαι.
Τις λάτρευα, με μπούκωσαν σκοτάδι.
Όλες οι κατσαρίδες τους περπάταγαν απάνω μου.

Τότε το λέγαν καταφύγιο το πιο γλυκό μας σπίτι.