Κορμί γυμνό,
μέσα απ’ τον καθρέφτη.
Στέρνο πλατύ γεροδεμένο,
ιδρωμένο από τη μάχη
του έρωτα.
Μπορούσες σχεδόν να δείς
το νερό που διψασμένος έπινε,
να κατεβαίνει στο λαιμό...
έτσι σφιγμένο που στεκόταν το σώμα
κι’ όπως το χάϊδευε απαλά,
το φως της λάμπας.
Έκλεισε τα μάτια της,
να κρατήσει για πάντα
την εικόνα του καθρέφτη
φυλακισμένη στο μυαλό της.
Τόσα χρόνια μετά,
ακόμα η εικόνα ήταν ζωντανή!
Και η καρδιά της χτυπούσε
σαν τρελή
όταν θυμόταν,
πως αγκαλιάστηκαν
την πρώτη τους φορά.