Σιωπή.
Άσπρη
και μελαγχολική.
Σαν την γκρίζα βροχή
του πεζοδρομίου.
Απ’ αυτές που
δεν έχουν λόγια
που να πονάνε,
μόνο μια γροθιά
στο στομάχι.
Σιωπή καθαρή.
Άσπιλη.
Αμόλυντη.
Για να ξεπλύνει
τη βρωμα των λόγων.
Πάψετε!
Πάψετε επιτέλους!