Ν’ ακούσω ξαφνικά, τα κλειδιά στην πόρτα.
Μετά, ν’ ακούσω τα βήματά σου στη σκάλα, ν'ανεβαίνουν ένα ένα τα σκαλοπάτια.
Να αισθανθώ μισοκοιμισμένη την παρουσία σου στο δωμάτιο,
το θρόισμα που θα κάνουν τα ρούχα σου, όταν θα γδύνεσαι,
την κολόνια σου, ανακατεμένη με τη μυρωδιά του κορμιού σου,
όταν θα πλησιάζεις γυμνός στο κρεβάτι.
Να νιώσω την ανάσα σου να πλησιάζει τον λαιμό μου για να τον φιλήσει,
το χέρι σου να με αγκαλιάζει και να με γυρίζει στην αγκαλιά σου.
Το κορμί μου να λύνεται καθώς θα μπαίνεις μέσα μου.
Ανοίγω τα μάτια μου!
Είναι το δωμάτιο σκοτεινό, το κρεβάτι άδειο.
Αλλού κοιμάσαι, μόνος.
Τουλάχιστον ας βλέπαμε το ίδιο όνειρο...
θα `ταν κι’ αυτό κάτι.