Όταν θέλω να πληγώσω τον εαυτό μου,
κόβω τα μαλλιά μου κοντά.
Με τα ίδια ξυράφια που θα έκοβα τις φλέβες μου,
βλέπω τα μαλλιά μου,
να πέφτουν στο πάτωμα
νεκρά,
αποκομμένα από μένα,
ξένα πια...
Σαν να καθαρίζω από πάνω μου
όση βρωμιά, έχει το κορμί και η ψυχή μαζέψει .
Σαν, να ελαφρύνω το κεφάλι μου
από το βάρος των σκέψεων
που κουβαλάει.
Πάλι πήγα σήμερα λοιπόν,
στο κομμωτήριο.
Όταν γυρίσεις,
θα βρεις στη θέση μου
ένα μικρό αγόρι
να σε κοιτάει με τα μεγάλα του μάτια
ίσια μέσα στα δικά σου
και να σου ζητάει εξηγήσεις.
Όταν με δεις,
δε θα με γνωρίσεις.
Μα, μήπως με ήξερες
και ποτέ;
Όταν γυρίσεις,
θα έχουν όλα τελειώσει.
Και θα σου ζητήσω να φύγεις.
Πάλι.
Μέχρι να μακρύνουν τα μαλλιά μου
και να αρχίσω να με αγαπάω
ξανά...
Γιατί,
βλέπεις αγάπη μου
το πρόβλημα
δεν είναι αν μ’ αγαπάς εσύ,
αλλά,
αν εγώ αγαπάω τον εαυτό μου..."