Άρχισα να γράφω,
μα
δεν ήξερα πια
τι ήθελα να πω.
Δεν υπήρχαν λέξεις,
λόγια, συναισθήματα.
Μόνο ένα κενό.
Πονούσα.
Και όταν πονάς
δεν μπορείς να γράψεις.
Και έτσι,
έμεινα να περιμένω...
Να περάσει ο πόνος.
Πάντα περνάει.
Ο Πόνος,
είναι σαν τον Χρόνο.
Δε γυρίζει πίσω,
δεν σταματά...
Μόνο προχωράει μπροστά
και αφήνει πίσω του
πληγές,
που κάποτε τελικά...
κλείνουν.