Υπάρχουν ακόμα άντρες
που
παίζουν στο δρόμο
μπάσκετ με τους φίλους τους.
Σαν τα μικρά παιδιά...
Υπάρχουν σας λέω...
Δεν τους ψάχνεις, τους βρίσκεις!
Ετσι ξαφνικά, όπως πρέπει.
Σου πέφτουν ουρανοκατέβατοι
εκεί που δεν το περιμένεις.
Γυρίζουν μετά απο το παιχνίδι,
ιδρωμένοι...
Και ο ιδρώτας τους,
είναι αγίασμα
καθώς σε αγκαλιάζουν...
Και όταν κυλιέστε στα καθαρά σεντόνια,
εκείνα, αναστενάζουν.
Σαν να τυλίγουν μέσα τους,
το διπλό σώμα, ενος Χριστού.