Πόσο απαλά γλιστράει
το ξυράφι σου
στους καρπούς μου!
Νιώθεις την ίδια γλύκα
καθε πρωί,
οταν ξυρίζεσαι
αγάπη μου;
Σαν τρίχα λεπτή
η γραμμούλα
που κόβει τις φλέβες μου.
Το αίμα κυλάει
ζεστό.
Δε σταματάει οπως,
οταν εσύ ταμπονάρεις μια μικρή
αμοιχή
στο μάγουλό σου.
Το δικό μου αίμα,
μου αδειάζει τη ζωή.
Αυτή τη ζωή,
που δε θέλησες να μοιράσουμε
Οταν έφυγες
και ξέχασες πίσω
στο μπάνιο μου
τα ξυριστικά σου.
Σου γράφω στα άσπρα πλακάκια
ενα κατακόκκινο "Σ’ αγαπώ"...
και κλείνω τα μάτια μου.