Τρυπώνω στα όνειρά σου
και αφήνω χαραμάδα
για να μπείς και σύ
στα δικά μου.
εκεί συναντιόμαστε
χρόνια τώρα.
Εκεί αγαπιόμαστε
με πάθος, με τρυφερότητα,
καμιά φορά, με απελπισία.
Κι’ ύστερα,
οταν το ξυπνητήρι
αναγγείλει την καινούργια μέρα,
κλείνω τα μάτια
και σε σκέφτομαι
μέχρι να νυχτώσει
πάλι...