Ενα πιάτο,
ενα ποτήρι,
ενα πηρούνι και ενα μαχαίρι.
Ολα βαλμένα τακτικά στο δίσκο,
και ο δίσκος,
στο τραπεζάκι του σαλονιού,
μπροστά στην τηλεόραση.
Κάθε μπουκιά,
κόμπος στο λαιμό.
Ίσα ίσα για να ξεγελαστεί η πείνα
στο στομάχι.
Η άλλη, αυτή της καρδιάς
πάντα ακόρεστη να μένει...
Αδειάζει το πιάτο,
κλείνει η τηλεόραση,
σβήνουν τα φώτα
κλειδώνει η πόρτα.
Κανείς δεν πρόκειται να έρθει.
Κι’ αυτό το φαγητό,
μόνη θα το χωνέψει πάλι...