Και έρχεσαι τώρα και μου ζητάς συγγνώμη!
Να σου συγχωρέσω τι;
Εγώ, η πιο αμαρτωλή, απ’ όλους!
Εγώ, που δεν μπορώ πρώτα απ’ όλα,
να συγχωρέσω τον εαυτό μου.
Για όλα μου τα κρίματα...
Τι άφεση αμαρτιών να δώσω;
Γιατί σ’ αγάπησα;
Γιατί σε φρόντισα;
Γιατί σε άφησα;
Γιατί κοίταξα να σωθώ
Απ’ τον εαυτό μου
και από σένα;
Φύγε...
Άσε με τυλιγμένη στα πέπλα μου.
Να χορεύω τις νύχτες
περιμένοντας να ξημερώσει
και να μου φέρουν
να φιλήσω τα χείλη σου
από το κομμένο κεφάλι!