Πόσο μπορεί να σ'αγαπάω;
Τόσο που να μην τολμώ να σ'αγγίξω.
Να σ'αγκαλιάζω σαν μάνα,
και να με πονάει αυτή η αγκαλιά,
σαν ερωμένη που έχασε τον έρωτα.
Σου χαϊδεύω το κεφάλι
και σου φιλάω τρυφερά το σβέρκο.
Μυρίζω τη μυρωδιά σου,
και μεθάω.
Πόσο πολύ μπορεί να σ’ αγαπάω;
Που, να μην απλώνω το χέρι μου, να μην τολμώ,
να σ’ αγγίξω.
Να σου χαϊδεύω την πλάτη,
να μαγεύομαι στη θέα του κορμιού σου,
να το θέλω τόσο πολύ,
και στο τέλος,
να μην μπορώ να του δοθώ.
Πόσο πολύ μπορεί να σ’ αγαπάω;
Τόσο,
που ίδια ξέρω, πως μ’ αγαπάς και σύ!
Και αυτό μου φτάνει.
Ακουμπάω επάνω στην σκέψη σου φευγαλέα,
και δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο
που να θέλω.
Αυτό,
μου φτάνει!