Με αυτή την απονιά σου
και για τη σκληρή καρδιά σου,
έγινα μπεκρής και πίνω
κι όπου το `βρω δεν τ’ αφήνω.

Πάντα εσύ με φοβερίζεις,
την καρδούλα μου ραΐζεις,
χάνομαι, πονώ και λέγω,
για λυπήσουμε και κλαίγω.