|
Στίχοι: Παραδοσιακό
Μουσική: Παραδοσιακό
Πεζούνια, πετεινοί, πουλιά μεσ’ στες φωλιές εμπαίναν
κι’ εγώ φωλιά δυο όμορφα αγκάλια εψές είχα.
Ο κόσμος ετουρτούριζε κι΄εώ σε δυο δροσάτα
βυζάκια το κεφάλι μου το είχα `κουμπισμένο.
Δεν είσαι συ που μώμονες ποπανωθιό της βρύσης
αν δε στραγγίξη το νερό να μη μ’ αλλησμονήσης;
Εν είσαι συ που μώμονες κ’ έλεες αγαπάς με,
κι ακόμη χρόνος `εν ένι κι αρκίζες και μισάς με;
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 402 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|