Δε θα ξανάρθουν ποτέ
οι χθεσινές μας στιγμές
ποιος θα μπορούσε να πει
πως εμείς γίναμε στάλες βροχής.

Δε θα ξανάρθουν ποτέ
οι περασμένες χαρές,
ήμασταν σπίθες στην ίδια φωτιά
φλόγα σε μια καρδιά.

Τώρα πικρή μοναξιά
στα μάτια τα μενεξιά,
δε θα ξανάρθουν ποτέ Κυριακές
χάθηκαν όλα στο χθες.

Μα αν θα γυρίσεις ξανά
τα γκρίζα τα δειλινά
θα τα γεμίσεις μ’ αγάπη και φως
δε θα `μαι πια μοναχός.