Έφυγες για λίγο μακριά μου
κι ήξερα πως κάτι θα συμβεί,
κράτησα τα λόγια τα δικά σου
κι ένα δάκρυ κύλισε στη γη.

Πέρασε ο καιρός κι έχεις αλλάξει,
ξέχασες τι ζήσαμε μαζί,
άλλη τώρα θέλεις ν’ αγκαλιάσεις
και δε θέλεις να με ξαναδείς.

Ποτέ ξανά δε θα σού δώσω την καρδιά μου,
ποτέ ξανά δε θα σού δώσω την ψυχή
κι αν ένα δάκρυ μου για σένανε κυλίσει,
θα το σκουπίσω και θ’ αρχίσω απ’ την αρχή,
ποτέ ξανά δε θα ακούσεις τη φωνή μου,
ποτέ ξανά δε θα αφήσω να με δεις,
είσαι το λάθος που γκρεμίζει τη ζωή μου,
είσαι το πάθος που σκοτώνει μια ψυχή.

Δε συχνάζεις τώρα πια στα μέρη
που πηγαίναμε κι οι δυο μαζί,
πήρες άλλο δρόμο στη ζωή σου,
ξέχασες τα πάντα στη στιγμή.

Κοίταξε για λίγο πάλι πίσω,
κοίταξε και άκου την καρδιά,
κάθε χτύπος της θα σού θυμίζει
πως με πλήγωσες πολύ βαριά.

Ποτέ ξανά δε θα σού δώσω την καρδιά μου,
ποτέ ξανά δε θα σού δώσω την ψυχή
κι αν ένα δάκρυ μου για σένανε κυλίσει,
θα το σκουπίσω και θ’ αρχίσω απ’ την αρχή,
ποτέ ξανά δε θα ακούσεις τη φωνή μου,
ποτέ ξανά δε θα αφήσω να με δεις,
είσαι το λάθος που γκρεμίζει τη ζωή μου,
είσαι το πάθος που σκοτώνει μια ψυχή.