Πάλι μιλάει το ποτό,
πάλι στη σκέψη μου θα βρω, στιγμές χαμένες.
Τότε που ήμασταν μαζί
κι έμοιαζε όνειρο η ζωή, βραδιές αγαπημένες.

Δε φτάνει ο χρόνος τελικά,
δε θα ξεχάσει η καρδιά, ποτέ τα λάθη.
Πίσω σε φέρνει το μυαλό
και λέω πως φταίω για όλα εγώ, μα τώρα έχω μάθει.

Ήρθα ξανά έξω απ’ την πόρτα σου,
κλειστά τα φώτα σου,
και το τηλέφωνο κατειλημμένο.
Ήθελα να ρωτήσω πως περνάς,
μα εσύ με ξεπερνάς
κι εγώ ο τρελός ακόμα περιμένω.

Ήρθα ξανά έξω απ’ την πόρτα σου,
κι αργοπεθαίνω.

Πέρναγε η νύχτα ξαφνικά
και στο παράθυρο η σκιά, μου μοιάζει ξένη.
Τι να την κάνω την καρδιά,
τώρα που όσο και αν πονά, σε περιμένει.

Ήρθα ξανά έξω απ’ την πόρτα σου,
κλειστά τα φώτα σου,
και το τηλέφωνο κατειλημμένο.
Ήθελα να ρωτήσω πως περνάς,
μα εσύ με ξεπερνάς
κι εγώ ο τρελός ακόμα περιμένω.

Ήρθα ξανά έξω απ’ την πόρτα σου,
κι αργοπεθαίνω.