Αόρατη πληγή ήταν ο έρωτας σου
κάποτε τη γιάτρευαν τα χάδια τα δικά σου.
Κανείς δεν βλέπει τι περνά, πως είναι ματωμένη
αυτή πονά κι αιμορραγεί, είναι καλά κρυμμένη.

Αόρατος για σένα εγώ πίσω δε θα κοιτάξω,
φοβάμαι το χαμό μου, τον κόσμο το δικό μου.
Αόρατος κι εγώ θα ζω, ανοίγω δρόμο να σωθώ
βρήκα τον εαυτό μου, έναν άνθρωπο δικό μου.

Και τώρα αόρατη ψυχή στο σώμα το κενό μου
αόρατη όπως κι εσύ στο άδειο το μυαλό μου.
Στη θύμηση σου πια δε ζει, δεν είσαι στ’ όνειρο μου
καλύτερα μονάχος μου στο σώμα το δικό μου.

Αόρατος για σένα εγώ πίσω δε θα κοιτάξω,
φοβάμαι το χαμό μου, τον κόσμο το δικό μου.
Αόρατος κι εγώ θα ζω, ανοίγω δρόμο να σωθώ
βρήκα τον εαυτό μου, έναν άνθρωπο δικό μου.
Αόρατος.