Όταν ήμουνα μικρή κι ήσουνα και `συ μικρός,
μου κουνούσες το καρότσι και τον δείκτη διαρκώς.
Όταν ήμουνα παιδί κι ήσουνα κι εσύ αλλιώς,
βόλτες κάναμε με ήλιο και ας χάλαγε ο καιρός.

Τότε ήταν που `χα βήχα και μου έλεγες να τρως,
μ’ έπαιρνες πάνω στους ώμους και γινόσουν πιο ψηλός.
Με τα μούσια, τη γραβάτα πέρναγες για αυστηρός,
μα της έγνοιας το σκαμπίλι, το δεχόσουνα σπανός.

Μου `βαζες να έχω πάντα όνειρα στο μαξιλάρι,
κι έκρυβες καλά τις λύπες στην ντουλάπα, στο πατάρι.
Στο πατάρι που ανεβαίνω όταν θέλω να σε βρω,
όταν θέλω να στριμώξω όλα αυτά που δεν μπορώ.

Βρίσκω εκεί τα ναυτικά σου στην παλιά τη μπαγκαζιέρα,
και φωνάζω τ’ όνομα σου και με λέει κι αυτό μητέρα.