Απ’ την αυλή
μιας παλιάς εκκλησιάς
έκοψα
δύο κλώνους μυρτιάς
δύο κλώνους

Τους μυρίζω
μόνο όταν ξεχνώ
πώς φιλιώνουν
χώμα και ουρανό

Ω… χώμα και ουρανό
Ω… πώς φιλιώνουν

Χάραμα
στην ακροθαλασσιά
γίνοντ’ ένα
το νερό κι η φωτιά

Α… το νερό κι η φωτιά
Α… γίνοντ’ ένα.