Με την πλήξην εννοιασμένος
Έστεκα σ’ έναν βουνάριν,
Αντάν είδα ο πικραμένος
Μιας αγγέλισσας το χάδιν
Τραγουδώντα προς το βράδυν
Κ’ έλεγεν γλυκιά με χάρην:
“Όμορφή `μαι γοιόν ζοχάριν
και χαρά `ς τον που με πάρη”.

Λέγω της: “Εγώ, κυρά μου,
θέλω σε κι ας χαριφίζω”.
Λέγει: “Δεν κράζει καρδιά μου
Της δικής σου σεν να ζήσω”.
Τότε πα τα μπρος οπίσω
Τραγουδώντα μέσα στα `ρη:
“Όμορφή `μαι γοιόν ζοχάριν
βρίσκω κάποιον να με πάρη”.

Δε για τούτον δε μεινίσκω
Να ποθώ την εμορφιάν της
Πάσα μέραν πεθηνίσκω
Αδ δε δω την αφεντιάν της.
Ας γρικήσω την λαλιάν της
Κι ας με πάρουν χίλιοι χάροι:
“Όμορφή `μαι γοιόν ζοχάριν
και χαρά `ς τον που με πάρη”.

Γιατί θωρεν κι ακλουθώ της
Εφευγεν ομπρός πετώντα
Αντάν και `δεν και γρικώ της
Ελεγέν μου τραγουδώντα
Με χαράν και κρογελώντα
Για να μου πιντώσει βάρη:
“Όμορφή `μαι γοιόν ζοχάριν
και χαρά `ς τον που με πάρη”.


Αγνώστου Κυπρίου ποιητή