Πάρε τα πρέπη σου αγκαλιά
φύγε μην χάνεις ώρα
κι εγώ τα θέλω μου αγαπώ
κι ας με πονούνε τώρα.

Φύγε και μείνε αδιάφορη
που είμαι και ήντα κάνω
αφού τα πρέπη έβαλες
'πο μένα παραπάνω.

Εγώ τα θέλω ελάτρεψα
γιατί `σουνα στη μέση
πάρε τα πρέπη σου λοιπόν
και ζήσε όπως σ’ αρέσει.

Στον έρωτα του εγώ εμείς
γίνεται με το χρόνο
δεν το `ξερες, δεν το `μαθες
και τώρα το πληρώνω.

Σε μιαν αγάπη το εγώ
παύει και δεν υπάρχει
γι’ αυτό και μέλλον δε θωρώ
ο έρωτας μας να `χει.

Πριν σε γνωρίσω ήξερα
ο πόνος τι σημαίνει
σ’ ευχαριστώ που μ’ έμαθες
αγιάτρευτος πως μένει.

Πέρα `πο σένα στη ζωή
δεν έχω τίποτ’ άλλο
και με πονά όταν μου λες
καμιά φορά αμφιβάλω.

Αφού αγάπη δεν μπορείς
να νιώσεις κάνε τ’ άλλο
λυπήσουμε μα είναι κι’ αυτό
συναίσθημα μεγάλο.

Εσύ `σουνα που μου `λεγες
μη φύγεις θα ποθάνω
τώρα στο δρόμο με θωρείς
και δε ρωτάς τι κάνω.

Εσύ `σουνα που μου `λεγες
χίλιες φορές την ώρα
το σ’ αγαπώ και αδιάφορη
περνάς μπροστά μου τώρα.

Εσύ γελάς, εγώ πονώ
δεν ξέρω τι συμβαίνει
πότε θα μάθεις τελικά
αγάπη τι συμβαίνει.

Θέτω μα πως να κοιμηθώ
ύπνος πως να με πάρει
ποιος θέτει να ξεκουραστεί
σ’ ολόγρο μαξιλάρι.

Να πω πως εχωρίσαμε
σε ποιον να το πιστέψει
που εφάνταζε απίστευτη
και ο χωρισμός σαν λέξη.

Πολλές φορές στο πλάι μου
κάνω πως είσαι φως μου
μιλώ σου και αγκαλιάζω `σαι
κι ας είμαι αμοναχός μου.

Κάνω πως είσαι δίπλα μου
μιλώ σου και σ’ αγγίζω
τη μοναξιά να ξεγελώ
τον στεναγμό να ορίζω.

Σαν κάτι απλό που πέρασε
και έφυγε απ’ τη ζωή σου
είμαι μα θα `ναι αρκετό
να `μαι στη θύμηση σου.

Αν έρθει κάποτε η στιγμή
να φύγεις απ’ το νου μου
να ξέρεις πως τρελάθηκα
δε θα `ναι από δικού μου.

Με τρόπο διαφορετικό
αγάπα ο γεις τον άλλο
εσύ σαν φίλο μ’ έβλεπες
μα `γώ σεβντά μεγάλο.

Δεν έχω ότι μ’ αγαπάς
καμιά αμφιβολία
μα άλλο είναι ο έρωτας
και άλλο η φιλία.