Είχες ελπίδες κιόνειρα, ψυχή που καρτερούσε.
Ηδονικά ποθούσε, κρυμμένα μυστικά.

Κλείσε τα μάτια κιάγγιξε, ότι έβλεπες ως τώρα.
Νιώσε τα χίλια δώρα, σε δυο χειλιών φιλιά.

Ήσουν νερό στην χούφτα μου, σ'έπινα και διψούσα
και στην πηγή γλιστρούσα, να πιω νερό ξανά.

Άνοιξ'τα μάτια σου και δές, τις ομορφιές του κόσμου.
Όλες δικές σου φως μου, κράτα με πιο σφιχτά.

Χάδι μου σε λιανό κορμί, που χρόνια σε ποθούσα,
αγάπη σου ζητούσα, φίλα με ώς το πρωί.