Θάλασσες μπλε του Νότου, φόνισσες
Που κάποτε ήσασταν ζεστές
Γιατί Θεέ μου με λησμόνησες
και με ξεβράζεις στις ακτές?

Κολύμπησα την Οικουμένη
Κι έχω στο βλέμμα μου ναυάγια
Την πάλεψα την ειμαρμένη
μα πιάστηκα σε παραγάδια..

Κόκκινα κύματα στο Αιγαίο
Βάρκες σπασμένες της ντροπής
Ποιος θα ναι ο πρόσφυγας? Τυχαίο
Σήμερα εμείς, και αύριο εσείς

Θάλασσες μπλέ του Νότου, νιώστε με
Έχω ψυχή που αιμορραγεί
Είμαι οι πόλεις που γκρεμίστηκαν
Είμαι οι κραυγές, χωρίς φωνή...

Κοιτάζω πάνω τα πουλιά
Πόσο η ψυχή ν’ αντέξει ακόμη...
Τα σύνορα είναι θλιβερά
Σύμπαν, μου οφείλεις μια συγγνώμη.