Των µακριών δακτύλων σου η θύµηση φευγάτη
Κι από τα δυο τα µάτια σου δε µου `χει µείνει κάτι
Πως θα ξανανταµώσουµε ψελλίσαµε κι οι δυο
Κι ας ξέραµε πως µια ζωή θα κράταγε το αντίο

Οι βόλτες µπρος τη θάλασσα τα βήµατα στη σκάλα
Θάµπωσαν και ξεχάστηκαν στου χρόνου την τρεχάλα
Πόσες φορές θα µας συµβεί να ξανασυστηθούµε
Κι απ’ την αρχή να κάτσουµε δειλά να γνωριστούµε

Σαν δυο βουβοί περαστικοί που βρέθηκαν αντάµα
Να πιούµε δυο κιλά κρασί, να αγγίξουµε το θάµα