Ρωμάνα επαρχάρευεν
Κουντούρ’ `ς σα λειβαδία
'Σ σου Μύριν και `ς σου Κόβλακαν,
Και στ’ άσπρα τα πλακίαν

Ρωμάνα ξαν ρωμάνα
Του παρχαρί η μάνα
Τιδέν `κι φοβερίζ’ ατεν
Απές σ’ αγρα τ’ ορμάνα

Ρωμάνα τρώει το βούτουρον
Τ’ αθόγαλαν το στύπον
Φτερία στρών’ και κείται `κα
Χορτάζ’ ελαφρίν ύπνον.