Ούτε ανοίξαμε μπουκάλι, ούτε πίναμε κρασί.
Άλλη είναι η δικιά μας ζάλη, μπες στο νόημα κι εσύ.
Είναι ηδονή μεγάλη να ξυπνάμε ζωντανοί
και να τραγουδάμε πάλι.
Είναι η πιο γλυκιά κραιπάλη ν’ ανασαίνουμε μαζί.
Έτσι κάνω εγώ κεφάλι κι έτσι αντέχεται η ζωή.

Δε χρειάζεται να τρέχεις, είσαι εξάλλου πιο αργός
από αυτά που δεν αντέχεις κι από τις κλωτσιές που τρως.
Το μοναδικό που έχεις είναι ετούτος ο ρυθμός.
Κράτα σταθερά μην τρέχεις.
Ούτε και κανέναν έχεις, ούτε είσαι κανενός.
Τι νομίζεις πως ελέγχεις μες στο πουθενά που στέκεις;

Είναι μια σταλιά το σώμα, δε χωράει τον ποταμό
κι έχω ορθάνοιχτο το στόμα να μην ανατιναχτώ.
Γέμισα τις χούφτες χώμα κι αναπνέω ουρανό
κι έχω όλη τη γη για στρώμα.
Γέμισα τις χούφτες χώμα και τις τσέπες μου νερό
και δεν ήρθε η ώρα ακόμα στο θεό να εξηγηθώ.

Έχω χάρτες για να βγω από τους εφιάλτες.