Στη μαγεμένη ανατολή
όταν παλιά ήμουν εκεί
μια ανοιξιάτικη βραδιά
μου βαλ’ ο έρωτας φωτιά

Και σε δρομάκια μαγικά
λέγαμε χίλια μυστικά
αγκαλιασμένοι ως το πρωί
μονάχα εγώ και εσύ

Αχ! πως περνάν τα χρόνια
στου ονείρου τα μπαλκόνια
κάθομαι μήπως και σε δω
γιατί ακόμα σ’ αγαπώ

Στη μαγεμένη ανατολή
είναι αλλιώτικη η ζωή
και μέρα μεσημέρι
στήνει ο έρωτας καρτέρι

Και σου ανάβει μια φωτιά
σε ταξιδεύει ξαφνικά
σε μια άλλη γη που `ναι φτιαγμένη
να ζούνε οι ερωτευμένοι